Een nieuwe wereld

Soms kom je in het leven in een nieuw, jouw onbekend stukje van de wereld terecht. En dan bedoel ik niet, dat je een land of continent bezoekt waar je nog niet eerder was. Ik doel op een deel van de maatschappij dat je nog onbekend was. Je kijkt je ogen uit.

Er is zo’n nieuwe wereld waar ik sinds een tijdje in thuis raak: de wereld van de geestelijke gezondheidszorg. Ik had geen idee, maar weet nu dat de ene zorginstelling de andere niet is. Ze zijn er in gradaties, voor eenvoudige en complexe klachten. De ene therapeut is ook de andere niet. De één weet veel over heel andere dingen dan de ander. Ook de therapieën die kunnen worden gebruikt zijn heel verschillend. Eigenlijk had ik dit allemaal wel kunnen weten natuurlijk. Een ziekenhuis is ook gevuld met medici in allerlei soorten en maten. Maar ja, als je er niet mee in aanraking komt, denk je daar ook niet over na. Inmiddels is het me allemaal uitgelegd en overzie ik de wereld weer een beetje, snap ik waarom de ene therapeut het ene doet en de andere het andere. Ik weet een beetje wat ik kan verwachten en waar ik naar kan vragen.

Tijdens één van mijn projecten moest ik laatst denken aan dit concept van een onbekende wereld. Als je, zoals ik, namens een waterschap bij mensen aan de keukentafel komt, vertegenwoordig je vaak een voor hen onbekende wereld. Zij weten vaak niet dat de ene waterschapper de andere niet is, en hebben geen ervaring met het soort project waar je zelf misschien al jaren aan werkt. Een collega zei laatst: ‘we hoeven hier toch niet ingewikkeld over te doen? Op andere plekken zijn de maatregelen veel ingrijpender dan hier’. Je kunt zelf wel denken dat het eenvoudig is, maar voor die mensen aan hun keukentafel is het sowieso onbekend en nieuw. Ze kunnen wel wat uitleg en hulp gebruiken om de nieuwe wereld te kunnen overzien. En dan kom ik ze niet helpen bij een probleem dat ze zelf ervaren, zoals zorgmedewerkers. Ze zullen eerder het gevoel hebben dat ik een probleem kom brengen, op hun land of voor hun deur. Vanuit een onbekende wereld.

Een volgende keer dat ik weer aan zo’n keukentafel zit, zal ik nog beter opletten of ik mensen een beetje vertrouwd kan maken met ‘mijn’ wereld zodat zij er ook een beetje in thuis raken. Als ze weten wat ze kunnen verwachten en waar ze naar kunnen vragen, voeren we een beter gesprek en komen we samen verder. En met een beetje geluk pakt dat gunstig uit voor beide kanten van de keukentafel.

Yvonne