Puppy, wat doe ik verkeerd?

Wij hebben sinds een tijdje een hond, nou ja, het is nog een puppy. Op deze plek heb ik daar al eens eerder over geschreven. Het is mooi om te ervaren hoe zo’n puppy al heel snel onderdeel uitmaakt van je gezin en je gesprekken. Elke hondenbezitter, en waarschijnlijk elke bezitter van een huisdier, zal dit wel herkennen. Je komt thuis en vertelt enthousiast wat een mooi exemplaar van hetzelfde ras je hebt zien lopen, of dat je iemand iets zag doen wat je op de puppycursus nou juist had afgeleerd.

En ja, dan gaat dat schattige puppy groeien en gaat het gesprek over de opvoeding van het beestje. Je doet je best ‘m te leren luisteren, ‘m genoeg beweging en slaap te geven. En de juiste hoeveelheid van het juiste voer. En dan toch, op een dag, luistert hij niet maar springt en hapt en rent alsof hij de kolder in de kop heeft. Of komt hij niet terug als je ‘m roept maar besluit zelf de wereld te gaan verkennen. Dan gaat het gesprek ineens over ‘wat doe ik verkeerd?’. En dan kan ik heel gemakkelijk en vol overtuiging uitleggen, dat we niks verkeerd doen. Het is ook maar een levend beestje, dat zich ontwikkelt en dat ook zo z’n buien kan hebben.

En toen bedacht ik me, dat ik dat heel goed aan een ander kan vertellen maar zelf in mijn werk ook niet altijd zie. Als het een keer niet zo lekker loopt met een collega of opdrachtgever, denk ik ook als eerste ‘wat doe ik verkeerd?’. En natuurlijk is het altijd goed om kritisch te zijn op jezelf en je af te vragen wat er beter kan. Maar het is ook goed om te beseffen dat die ander ook maar een mens is, zijn inzichten ontwikkelt en zo z’n buien kan hebben. Sommige dingen kun je niet beïnvloeden en kun je maar beter accepteren zoals ze komen. Dat zeg ik tegenwoordig wat vaker tegen mezelf. En anders is er wel een MLG’er die bereid is dat tegen me te zeggen als dat even nodig is.

Of er is een hondje dat me nadenkend aankijkt en lijkt te zeggen: je doet niks verkeerd, maar zullen we nu lekker naar buiten gaan?